اگر شهادت نبود ، ما چه داشتيم ؟ اگر شهدا نبودند ، تاريخ بايد چگونه نوشته می شد

 حالا شقايق به شقايق و لاله به لاله ، ميهنِ اسلامیِ ما دشتستانی از عشق وُ‌ ايمان  وُ‌ ايثار است كه همه اينها مديونِ آن خاكی پوشانِ دريا دل است ؛ پاك مردانی كه در دستهایِ شان بهار وُ  باران خانه داشت و در دل ِ شان مرغِ عشقی بود كه پروازی به بلندایِ ملكوت را آرزو می كرد.
آري شهيد امانتِ‌تاريخ است و يادگاری اَزلی وُ‌ اَبدی  تا ، به ياد داشته باشيم كه در راهِ اسلامِ نورانیِ ما ، چه حماسه هایِ بی بديلی خلق شده است .
 امروز نسلِ ما ، وَ‌ فردا ، نسل هایِ آينده ، درسِ غيرت وُ‌شرف وُ پايداري وُ ايثارِ در راهِ خدا را از شهدا مي آموزند و همين ، يگانه رمزِ پيروزیِ ما و جاودانگیِ راه وُ‌  رسمِ الهیِ ما خواهد بود.
مدافعانِ حریمِ حرم وشهیدان راهِ خَلق هایِ مظلوم !
 علیزاده ، عطری ، خوشه بر ، طاهر نیا ، سیرت نیا ،  روحی و کوچک زاده !
ای ۷ ستاره شهيد !
به شقايق هایِ سوخته وُ آتشينِ خونِ بي قرارِ تان ، و به آن آخرين نگاهتان كه جهان را نور باران كرد ، سوگند می خوريم كه تا ظهورِ آن موعودِ‌ خجسته پِی ، امانت دار وَ‌ پاسدارِ ارزش وُ باورهای خدايیِ تان باشيم و در اين راهِ مقدس ، قدمی به عقب نگذاريم.
سید رضا سید دانش  –  فعال فرهنگی و رسانه ای